Όλη μέρα με το ακουστικό στ’ αφτί

«Τηλεφωνίτιδα», ένα ακόμα σύνδρομο της εφηβείας.

Φίλοι και γνωστοί διαμαρτύρονται: «Όταν προσπαθούμε να σας πάρουμε τηλέφωνο, βουΐζει συνέχεια». Μια σύγχρονη οικογένεια ακούει συχνά τέτοια παράπονα και όλοι γνωρίζουν, βέβαια, το λόγο: είναι η Χριστίνα, που δεν έχει καλά καλά συμπληρώσει τα 14 και σε γενικές γραμμές δεν είναι πολύ ομιλητική, αλλά όταν τηλεφωνάει σε συγκεκριμένες πάντα φίλες της, αυτό το τηλεφώνημα δεν έχει τελειωμό!

Έτσι αρχίζει να δημιουργείται εκνευρισμός στην οικογένεια. Άδικος κόπος, όμως. Στα τηλεφωνήματα της μικρής δεν μπόρεσε να μπει «φρένο»». Είναι, λοιπόν, κατανοητό ότι οι γονείς αισθάνονται εκτός από θυμό και κάποιο παραγκωνισμό: «Γιατί σ’ εμάς δε μιλάει σχεδόν καθόλου, ενώ στο τηλέφωνο είναι ασταμάτητη;».

ΓΙΑΤΙ…ΛΥΝΕΤΑΙ Η ΓΛΩΣΣΑ ΤΗΣ;

Ακόμα και στις πιο ιδανικές οικογενειακές συνθήκες είναι πιθανό ένα παιδί να αισθάνεται μοναξιά. Έχει την εντύπωση ότι δεν το καταλαβαίνουν. Ιδιαίτερα τα κορίτσια σε αυτή την ηλικία αισθάνονται μια σωματική και ψυχική ανησυχία, που δεν μπορούν να την εξηγήσουν. Γι’ αυτό έχουν ανάγκη από κάποιον άνθρωπο, στον οποίο να μπορούν να έχουν εμπιστοσύνη και που θα τα διαβεβαιώνει ότι το ίδιο συμβαίνει και με εκείνον. Και η συζήτηση αυτή πρέπει να γίνεται τηλεφωνικά, γιατί έτσι υπάρχει συγχρόνως απόσταση και οικειότητα. Συνθήκες δηλαδή απαραίτητες για να δημιουργηθεί εμπιστοσύνη και να λυθεί η γλώσσα.

Βέβαια, κάτι τέτοια τηλεφωνήματα διαρκείας είναι και μια μικρή πρόκληση για τους γονείς. Το παιδί προσπαθεί να αποσπαστεί από το κλειστό οικογενειακό περιβάλλον και να στηριχτεί ψυχικά πάνω στις δικές του δυνάμεις. Και αυτό το κάνει συνειδητά.

ΜΙΑ ΦΑΣΗ ΠΟΥ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ

Είναι και αυτή, όμως, μια φάση που θα περάσει. Δεχθείτε τη, λοιπόν, εσείς οι γονείς με κατανόηση. Όμως, προκειμένου να μην υποφέρει η οικογένεια τόσο πολύ από την «τηλεφωνίτιδα» της κόρης, μπορούν να γίνουν μερικές συμφωνίες:

• Οι συνδιαλέξεις να μη διαρκούν περισσότερα από 15 λεπτά, για να μπορεί η οικογένεια να δέχεται και τα υπόλοιπα τηλεφωνήματα.
• Το τηλέφωνο να μπαίνει σε έναν ξεχωριστό χώρο, ώστε να μην είναι αναγκασμένοι να ακούνε όλοι τα τηλεφωνήματα της μικρής.
• Να μη σχολιάζονται τα τηλεφωνήματά της και, μάλιστα, απορριπτικά.

ΠΡΟΣΟΧΗ!

• Ενθαρρύνετε το παιδί σας να καλεί φίλες και φίλους στο σπίτι.
• Αφήστε τα μόνα τους να τα πουν με την ησυχία τους. Κάποτε θα κοπάσει και η τηλεφωνική τους «μανία».