Σήμερα, υπάρχει ουσιαστική ανάγκη για νέες θεραπευτικές προτάσεις για την μέτρια-σοβαρή ψωρίαση, καθώς περίπου το 50% των ασθενών δεν είναι ικανοποιημένοι με τις υπάρχουσες θεραπείες.
Οι νεότερες θεραπείες υπόσχονται καλύτερα αποτελέσματα, ταχύτερα αποτελέσματα, καλύτερη διατήρηση των αποτελεσμάτων αυτών και μακροχρόνια ασφάλεια.
Η ψωρίαση είναι μία συχνή, με ισχυρές ενδείξεις ότι σχετίζεται με ανοσολογική διαταραχή, φλεγμονώδης δερματική νοσολογική οντότητα. Έχει εκτιμηθεί ότι έως και το 3% του γενικού πληθυσμού πάσχει από τη νόσο. Η συχνότερη κλινική μορφή της (η οποία αντιστοιχεί στο 80% περίπου των περιστατικών), είναι η ψωρίαση κατά πλάκας, που χαρακτηρίζεται από ροδόχροες πλάκες, καλυπτόμενες από αργυρόχροα λέπια. Οι περιοχές του σώματος που επηρεάζονται συχνότερα είναι το τριχωτό της κεφαλής, οι αγκώνες, τα γόνατα και ο κορμός. Τα συχνότερα συμπτώματα της ψωρίασης είναι ο κνησμός, η ερυθρότητα και η απολέπιση. Η πλειοψηφία των περιπτώσεων ψωρίασης εμφανίζεται πριν από την ηλικία των 40, τις περισσότερες φορές σε ηλικία 20 έως 30 ετών, ενώ παρατηρείται μία ακόμα κορύφωση γύρω από την ηλικία των 50-60 ετών.
Υπάρχει ισχυρή γενετική συνιστώσα, η οποία είναι εμφανής στον κίνδυνο εκδήλωσης της ψωρίασης σε άτομα των οποίων οι γονείς ή τα αδέλφια έχουν προσβληθεί. Ο κίνδυνος ψωρίασης στους απογόνους είναι υψηλός και φτάνει το 50% εάν και οι δύο γονείς πάσχουν, το 16% εάν πάσχει μόνο ένας γονέας, ή το 8%, εάν καταγράφεται προσβολή του ενός αδελφού. Εκτός από τους γενετικούς, νοσολογικοί παράγοντες και σχετιζόμενοι με τον τρόπο ζωής, μπορεί επίσης να διαδραματίζουν ρόλο, είτε αυξάνοντας τον κίνδυνο ενός ατόμου να αναπτύξει τη νόσο, είτε επιδεινώνοντας την υφιστάμενη ψωρίαση (λοιμώξεις, ορισμένα φάρμακα, το κάπνισμα, το αλκοόλ και η διατροφή). Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι η ψωρίαση δεν είναι μια μεταδοτική νόσος.
Η ψωρίαση θεωρείται σήμερα μία συστηματική φλεγμονώδης νόσος σχετιζόμενη με την καταγραφή αρκετών συννοσηροτήτων. Έτσι, σχετίζεται με στεφανιαία νόσο, υπέρταση, υπερλιπιδαιμία, και σακχαρώδη διαβήτη (μεταβολικό σύνδρομο) και οι ψωριασικοί ασθενείς είναι συχνά παχύσαρκοι, καπνιστές και εμφανίζουνε υψηλά ποσοστά καρδιαγγειακών παθήσεων. Έχει παρατηρηθεί ότι οι ασθενείς με ψωρίαση εμφανίζουν πολύ νωρίτερα στη ζωή τους τις παραπάνω συννοσηρότητες, σε σχέση με τον γενικό πληθυσμό. Το μεγαλύτερο πρόβλημα αυτών είναι ότι η νόσος επηρεάζει αρνητικά την ποιότητα, τόσο της δικής τους ζωής όσο και των συγγενών τους. Πολλοί από αυτούς πάσχουν από κατάθλιψη, αγχώδη διαταραχή και αυτοκτονικό ιδεασμό. Η ποιότητα ζωής των ασθενών με ψωρίαση επηρεάζεται αρνητικά πολύ περισσότερο από αυτήν των ασθενών που πάσχουνε από καρδιοπάθειες, βρογχικό άσθμα, σακχαρώδη διαβήτη και άλλες ασθένειες απειλητικές για τη ζωή. Αυτό τους δημιουργεί πραγματικό ή φαντασιακό κοινωνικό αποκλεισμό και στιγματισμό. Οι ασθενείς με ψωρίαση δυσκολεύονται στις κοινωνικές, προσωπικές, εργασιακές και σεξουαλικές τους σχέσεις.
Η ψωρίαση είναι μία χρόνια πάθηση που απαιτεί μακροχρόνια παρακολούθηση και θεραπευτική αντιμετώπιση.
Η θεραπεία εξατομικεύεται για κάθε ασθενή. Συνυπολογίζονται η βαρύτητα, η έκταση, η μορφή της νόσου, η ηλικία και η επίδραση στην ποιότητα ζωής.
Οι υπάρχουσες θεραπευτικές προσεγγίσεις ταξινομούνται σε τρεις βασικές κατηγορίες:
• την εφαρμογή φαρμάκων στο δέρμα (τοπική θεραπεία),
• τη χρήση της υπεριώδους ακτινοβολίας (φωτοθεραπεία), και
• τη χορήγηση φαρμάκων, είτε από το στόμα είτε σε ενέσιμη μορφή, τα οποία στοχεύουν ευρύτερες ή στοχευμένες φλεγμονώδεις λειτουργίες.
Οι τοπικές θεραπείες συνήθως χρησιμοποιούνται στην ήπια ψωρίαση ενώ οι συστηματικές θεραπείες (κλασσικές συστηματικές θεραπείες, βιολογικές θεραπείες) σε μέτρια και σοβαρή ψωρίαση. Ο συνδυασμός των ανωτέρω θεραπειών αποτελεί συνήθη τακτική.
Οι κλασσικές συστηματικές θεραπείες (κυκλοσπορίνη, μεθοτρεξάτη, ρετινοειδή) έχουν ένδειξη ως πρώτης γραμμής θεραπείες. Υπάρχει πολυετής εμπειρία με ισχυρό αποτέλεσμα, ο ασθενής όμως συχνά αναγκάζεται να διακόψει τη θεραπεία λόγω παρενεργειών σε μακροχρόνια χρήση.
Οι βιολογικές θεραπείες κατηγοριοποιούνται ανάλογα με το σημείο του ανοσοποιητικού το οποίο στοχεύουν. Έχουν επιδείξει ισχυρή αποτελεσματικότητα και ευνοϊκό προφίλ ασφαλείας με πιο συχνές ανεπιθύμητες ενέργειες λοιμώξεις ανώτερου αναπνευστικού και παρενέργειες στο σημείο της ένεσης.
Οι παλιότεροι βιολογικοί παράγοντες έχουν ένδειξη ως δεύτερης γραμμής θεραπείες μετά την αποτυχία των κλασσικών συστηματικών θεραπειών με εξαίρεση τις περιπτώσεις αντένδειξης ή μη ανοχής σε αυτές. Σήμερα, υπάρχει ουσιαστική ανάγκη για νέες θεραπευτικές προτάσεις για την μέτρια-σοβαρή ψωρίαση, καθώς περίπου το 50% των ασθενών δεν είναι ικανοποιημένοι με τις υπάρχουσες θεραπείες. Οι προσδοκίες των ασθενών με ψωρίαση έχουν αυξηθεί τα τελευταία χρόνια, καθώς το «καθαρό δέρμα», αποτελεί πλέον τον νέο θεραπευτικό στόχο. Λόγω των συννοσηροτήτων και της συστηματικής φλεγμονής στους ψωριασικούς ασθενείς, υπάρχει ανάγκη για νέες θεραπείες με χρήση από νωρίς που επιτυγχάνουν και διατηρούν μακροπρόθεσμα «καθαρό δέρμα» σε περισσότερους ασθενείς και παράλληλα αναστέλλουν την εξέλιξη των συνοδών νοσημάτων όπως είναι η ψωριασική αρθρίτιδα.
Πλέον με την κατανόηση των μηχανισμών του φαύλου κύκλου της ψωρίασης έχουμε στη διάθεσή μας νεότερες πιο στοχευμένες θεραπείες που προσφέρουν ελπίδα και αισιοδοξία στους ασθενείς μας.
Η νέα γενιά φαρμάκων λοιπόν, οι νεότεροι βιολογικοί παράγοντες (π.χ. σεκουκινουμάμπη) βάση ένδειξης από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Φαρμάκων μας δίνουν τη δυνατότητα να ξεκινήσουμε από νωρίς τις νέες στοχευμένες θεραπείες, δηλαδή πριν τη χρήση των «κλασσικών» συστηματικών θεραπειών στους ψωριασικούς ασθενείς. Οι νεότερες θεραπείες υπόσχονται καλύτερα αποτελέσματα, ταχύτερα αποτελέσματα, καλύτερη διατήρηση των αποτελεσμάτων αυτών και μακροχρόνια ασφάλεια.
Σήμερα πλέον οι ασθενείς που ζουν με χρόνια νοσήματα όπως η ψωρίαση και η ψωριασική αρθρίτιδα στην Ελλάδα, έχουν πρόσβαση σε καινοτόμες και ιδιαίτερα αποτελεσματικές θεραπείες. Καθώς η εμπειρία μας διαρκώς αυξάνεται μας επιτρέπει να είμαστε ιδιαίτερα αισιόδοξοι για τη θεραπευτική αντιμετώπιση των ασθενών μας.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ Γ. ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΣ, MD
Ειδικός Δερματολόγος Αφροδισιολόγος
Μέλος της Αμερικανικής (AAD) και Ευρωπαικής Ακαδημίας (EADV) Δερματολογίας
0 Comments
No Comments Yet!
You can be first to comment this post!