Μάθετε τους τρόπους για να πονάτε λιγότερο!
Η οστεοαρθρίτιδα (κοινώς «αρθριτικά») είναι η συχνότερη πάθηση των αρθρώσεων. Αφορά κυρίως αρθρώσεις που σηκώνουν βάρος (ισχία, γόνατα), αλλά και άλλες (χέρια, ώμοι, αγκώνες, πόδια), όπως και τις αρθρώσεις της σπονδυλικής στήλης (εκφυλιστική σπονδυλοαρθροπάθεια ή, κοινώς, «άλατα της σπονδυλικής στήλης»).
Παθολογοανατομικά χαρακτηρίζεται από ρήξη (φθορά) του αρθρικού χόνδρου και από οστική υπερπλασία στα όρια των αρθρικών επιφανειών.
Οι αρθρώσεις (κυρίως οι μεγάλες) προοδευτικά χάνουν τη φυσιολογική τους αρχιτεκτονική και αποδιοργανώνονται, οδηγώντας σε πόνο, δυσκολία στην κίνηση, δυσκαμψία και γενικά κακή ποιότητα ζωής αυτού που πάσχει.
ΠΡΟΣΟΧΗ!
- Η οστεοαρθρίτιδα είναι ο κυριότερος λόγος φυσικής σωματικής αναπηρίας. Είναι χρόνια, εξελικτική πάθηση, χειροτερεύει με το πέρασμα του χρόνου και μπορεί να οδηγήσει σε καταστροφή της άρθρωσης.
- Υπολογίζεται ότι 20 εκατομμύρια άνθρωποι στις ΗΠΑ και 105 εκατομμύρια Ευρωπαίοι (από 15 κράτη-μέλη της Ε.Ε.) πάσχουν από οστεοαρθρίτιδα.
- Η νόσος εμφανίζεται συνήθως μετά το 35ο έτος της ηλικίας και είναι συχνότερη στις γυναίκες.
ΟΙ ΑΙΤΙΕΣ
Η οστεοαρθρίτιδα διακρίνεται σε πρωτοπαθή και δευτεροπαθή. Τα αίτια που προκαλούν την πρωτοπαθή δεν είναι γνωστά.
Η δευτεροπαθής είναι συνέπεια οποιουδήποτε αιτίου που διαταράσσει την αρχιτεκτονική της άρθρωσης, όπως κατάγματα, χειρουργικές επεμβάσεις (π.χ., αφαίρεση μηνίσκου), συγγενείς δυσπλασίες, σοβαρές κακώσεις με ή χωρίς κατάγματα κ.ά.
Υπάρχει η άποψη ότι η καταστροφή των αρθρώσεων έρχεται σαν απάντηση στη μηχανική πίεση, η οποία επιτρέπει στα κύτταρα να απελευθερώσουν μεγάλες ποσότητες ενζύμων και άλλων χημικών ενώσεων στην άρθρωση, οδηγώντας σε καταστροφή του αρθρικού χόνδρου.
ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ
Η οστεοαρθρίτιδα εξελίσσεται με αργό ρυθμό. Προσβάλλει όλες σχεδόν τις αρθρώσεις του σώματος, κυρίως τα γόνατα, τα ισχία, τα δάχτυλα των χεριών και των ποδιών, τη σπονδυλική στήλη και άλλες περιοχές.
Αρχικά, ο πόνος εκδηλώνεται μετά από φυσική άσκηση ή κόπωση, καθώς επίσης μετά από πολλή ώρα σε καθιστή θέση ή κατά την πρωινή έγερση από το κρεβάτι.
Με την εξέλιξη της νόσου ο πόνος στις αρθρώσεις γίνεται συνεχής, με έκδηλη τη δυσκαμψία.
Η διάγνωση γίνεται με το ιστορικό και την κλινική εξέταση, την απλή ακτινογραφία και, σε ορισμένες περιπτώσεις, με τη μαγνητική ή αξονική τομογραφία (όπως στο ισχίο).
ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ
- Περιορισμός των καθημερινών δραστηριοτήτων λόγω πόνου και δυσκαμψίας.
- Αποχή από την εργασία.
- Άγχος και κατάθλιψη.
- Παρενέργειες από τη χορήγηση αναλγητικών και αντιφλεγμονωδών φαρμάκων.
- Σημαντική αιτία πρόωρης αναπηρικής σύνταξης.
ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥ
Ηλικία: Ο κίνδυνος είναι υψηλότερος σε άτομα ηλικίας άνω των 45 ετών.
Παχυσαρκία: Ο παχύσαρκος έχει αυξημένο κίνδυνο να εμφανίσει οστεοαρθρίτιδα του γονάτου.
Φύλο: Η οστεοαρθρίτιδα εμφανίζεται κυρίως στις γυναίκες.
Κληρονομικότητα: Μπορεί να υπάρχει, κυρίως όταν εντοπίζεται στα δάχτυλα των χεριών («παραμορφωτική αρθρίτιδα»).
Υπερβολική φόρτιση των αρθρώσεων: Κυρίως λόγω επαγγέλματος, όπως είναι οι οικοδόμοι, λιμενεργάτες, φορτοεκφορτωτές κ.λπ.
Τραυματισμός-κάκωση άρθρωσης: Η τραυματική κάκωση στο ισχίο ή στο γόνατο αυξάνει τον κίνδυνο δημιουργίας οστεοαρθρίτιδας.
Παπούτσια: Στενά με ψηλά τακούνια.
Άλλες νόσοι: Ρευματοειδής αρθρίτιδα, σακχαρώδης διαβήτης, συγγενείς ανατομικές βλάβες (π.χ., σκολίωση) ή σκελετικές δυσπλασίες κ.λπ.
ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ
Η θεραπευτική προσέγγιση περιλαμβάνει συνδυασμό θεραπειών, προσαρμοσμένο στις ανάγκες, στην υγεία και στο είδος της ζωής κάθε ασθενούς. Στόχοι της θεραπείας είναι:
- Η μείωση του πόνου.
- Η βελτίωση της κινητικότητας των αρθρώσεων, που περιλαμβάνει:
1. Άσκηση (ή ανάπαυση κατά περίπτωση) για ενδυνάμωση των μυών της άρθρωσης.
2. Έλεγχο του σωματικού βάρους για την αποφυγή φόρτισης των αρθρώσεων.
3. Φάρμακα για τον έλεγχο του πόνου και της φλεγμονής.
4. Χειρουργική αντιμετώπιση (αρθροπλαστική και άλλες διορθωτικές επεμβάσεις).
5. Φυσικά μέσα (φυσιοθεραπεία, νάρθηκες).
0 Comments
No Comments Yet!
You can be first to comment this post!